"کلمبیا، کشوری در آمریکای جنوبی، با وجود قرار گرفتن در جایگاه سوم از نظر تولید قهوه با بیش از 760 هزار تن تولید سالانه، به آسانی می‌تواند به عنوان یکی از پیشگامان صنعت قهوه در جهان شناخته شود. این کشور با بهره‌مندی از زمین‌های حاصلخیز و آب و هوای مطلوب، از جمله کشورهای کمترین تنوع را در تولید قهوه دانه عربیکا دارد. قهوه کلمبیایی به خاطر طعم معطر، ملایم و میوه‌ای که دارد، معروف است.
دانه‌های قهوه عربیکا در کلمبیا در ارتفاعات 1500 تا 2000 متری کشت می‌شوند و قهوه‌ای با بدنه متوسط و رایحه‌ای آجیلی و کمی اسیدیته مرکباتی تولید می‌کنند. کلمبیا، پس از برزیل و ویتنام، سومین تولید کننده بزرگ قهوه در جهان است. با این حال، تا چند سال پیش، کلمبیا مقام دوم تولید قهوه را در جهان داشت، قبل از آنکه قهوه روبوستا ویتنام به اندازه‌ی کافی شناخته نشود. این کشور با آب و هوا و خاک خود، محیطی متمایز برای کشت دانه قهوه با کیفیت بالا فراهم کرده است.
دانه قهوه کلمبیا در سراسر جهان شناخته شده‌اند، به طوری که عموماً نخستین تصویری که به ذهن قهوه‌خورها می‌رسد پس از شنیدن واژه "قهوه"، قهوه‌های کلمبیایی است. از جمله نشانه‌های معروف این کشور در صنعت قهوه، نشان تجاری "کافه د کلمبیا" است که برای اولین بار در سال 1958 به‌کار رفت. این نشان، به نماد کشاورزان قهوه در کلمبیا تبدیل شده و به نام "خوان والدز" هم شناخته می‌شود.
قهوه در مناطق مختلف کلمبیا، از شمال تا جنوب کشت می‌شود و هر منطقه دارای خصوصیات خاص خود است. به عنوان مثال، قهوه کلمبیایی که در مناطق شمالی‌تر مانند سانتاندر رشد می‌کند، کمتر اسیدیته دارد. در مقابل، قهوه‌های رشد یافته در مناطق جنوبی‌تر، اسیدیته بالاتر و شیرینی جذابی دارند. مناطق هویلا و نارینو از جمله شاخص‌ترین مناطق جنوبی کشت قهوه در کلمبیا هستند.
"فینکا التو لاس استرلس"، محل کشت قهوه لیباردو مارتینز و همسرش نورا نسل اول است. این مزرعه در تابلون د گومز، نارینو واقع شده و بر روی یک زمین به مساحت هشت هکتار، انواع مختلفی از گیاهان قهوه مانند کاستیلو، کاتورا و واریداد رشد می‌کنند. این مزرعه در ارتفاعات بین ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ متر از سطح دریا واقع شده است که شرایطی ایده‌آل برای تولید قهوه با کیفیت فراهم می‌کند. فرآیند تولید قهوه عسلی یا "Red Honey process"، یکی از روش‌های متداول فراوری قهوه در این مزرعه است.
این روش فرآوری، حدود دو دهه پیش در کاستاریکا ظاهر شده و سپس به مناطق دیگر منتقل شده است. قهوه‌های حاصل از
این روش، با طعمی شیرین و میوه‌ای و کمی اسیدیته مرکباتی شناخته می‌شوند. انواع مختلفی از این فرآیند وجود دارد، از جمله عسل زرد، قرمز و سیاه که هر کدام ویژگی‌ها و طعم خاص خود را دارند.
از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های این روش، رنگ و طعم متفاوتی است که به قهوه می‌بخشد. عنوان "عسلی" از آنجایی گرفته شده است که این نوع قهوه دارای شیرینی و طعمی شبیه به عسل است. این قهوه‌ها معمولاً در ارتفاعات بالا و به خصوص در ارتفاعات بالاتر از ۱۷۲۰ متر از سطح دریا کشت می‌شوند که باعث افزایش اسیدیته و شیرینی مانند میوه‌های هسته‌دار می‌شود."
