بوربون یکی از زیرگونههای معروف گیاه قهوه عربیکا است که اصالتاً در جزیرهای در اقیانوس هند به نام جزیره بوربون کشف شد. این جزیره در شرق ماداگاسکار واقع شده و این قهوه به نام آن جزیره نامگذاری شده است. توسعه قهوه بوربون به دست فرانسویها در سال ۱۷۰۸ اتفاق افتاد. هرچند ممکن است نقش بزرگی در توسعه و انتشار آن را به عهده فرانسویها بوده باشد، اما این قهوه قبل از اینکه فرانسویها کنترلش را در دست بگیرند، در جزیره وجود داشت. قهوه بوربون قبل از آنکه توسط فرانسویها توسعه یابد، برای پرتغالیهایی که از سال ۱۵۰۰ میلادی در آنجا سکونت داشتند، شناخته شده بود.
ریزگونهی لذیذ کنونی بوربون، یک جهش جزئی از محصول اصلی یعنی گونهی عربیکا است. این زیرگونه بسیار زود جای خود را در برزیل باز کرد و به شدت مورد ستایش کشاورزان قرار گرفت. در حال حاضر، این گیاه در بسیاری از کشورهای جهان کشت میشود. اما هنوز هم در آمریکای جنوبی و بخشهایی از آفریقا، در بین کشاورزان از محبوبیت بالایی برخوردار است.
مناطق رویش قهوه بوربون
قهوه بوربون در حال حاضر در مناطق مختلف جهان کشت میشود، اما مکانهای اصلی کشت آن عبارتند از: هندوراس، گواتمالا، السالوادور، پرو، و دیگر کشورهای آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی شمالی.
در قرن هجدهم، برزیل یکی از برترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان قهوه در جهان بود. با این حال، برزیل بیشتر به انواع دانههای عربیکای تیپیکا وابسته بود. به همین دلیل، یک فرد برزیلی به جزیره بوربون فرستاده شد تا دانههایی را از گونه بوربون تهیه کند که عملکرد بهتری نسبت به تیپیکا داشت. سپس آن را به برزیل آوردند و در آنجا پرورش دادند.
تنوع قهوه بوربون
قهوه بوربون دو نوع دانه دارد: بوربون قرمز و بوربون زرد.
در ابتدا، اکثر گیلاسهای بوربون قرمز بودند. اما در دهه ۱۹۳۰، کشاورزان در سائوپائولو، برزیل، متوجه شدند که در بین کارخانههایی که قهوه بوربون قرمز تولید میکردند، یک کارخانه وجود دارد که گیلاسهای زرد را هم تولید میکند. این مشاهده نشان داد که گیاه بوربون ممکن است به دلیل ترکیب ژنتیکی بوتوکاتو زرد و بوربون قرمز، گیلاسهای زرد را تولید کند. امروزه، گیلاسهای قهوه بوربون میتوانند به رنگهای مختلفی از قرمز، زرد، نارنجی و حتی صورتی باشند، و هر واریته دارای ویژگیهای خاص طعم و عطر است.
قهوه بوربون زرد به دلیل کمیاب بودن، یکی از واریتههایی است که به خاطر ویژگیهای استثنایی خود شناخته شده است. این نوع بوربون معمولاً دارای طعم شیرین و میوهای با عطر مرکباتی است. مزههای شیرین میوههای رسیده و کشمش، ویژگیهایی است که ممکن است در هنگام نوشیدن قهوه بوربون زرد تجربه شود.
دانههای بوربون به دلیل طعم غنی و متنوع، معروف و ارزشمند هستند. آنها دارای طعمهای شکلاتی، میوهای و عمیقی هستند که به عنوان یکی از ویژگیهای بارز این نوع قهوه شناخته میشوند. این دانهها به دلیل ترکیبی منحصر به فرد از اسیدیته و تعادل طعم، ارزشمند و جذاب هستند، اما همانند هر نوع دیگری از قهوه، طعم و کیفیت آنها به عواملی از جمله آب و هوا و خاک وابسته است.